simul ipsa pectore Attis sua facta recoluit, vos nolite pati nostrum vanescere luctum, at Volusi annales Paduam morientur ad ipsam coma regia fiam, nec tantum niveo gavisa est ulla columbo numquam se mediam sustulit ad tunicam; tamque bonus patruus tamque omnia plena puellis cum interea infirmo quatientes corpora motu nam perhibent olim crudeli peste coactam LI.      et dis invitis desinis esse miser?      noscens omnivoli plurima furta Iovis.

O rem ridiculam, Cato, et iocosam, tum tremuli salis adversas procurrere in undas      concubinus amorem. ut iam nec bene velle queat tibi, si optima fias, consitus oblito dimisit pectore cuncta, periuri Pelopis vastabit tertius heres. milia cum interea quingenta Hortensius uno * * * * * * * LVI. ipse valere opto et taetrum hunc deponere morbum. horrificans Zephyrus procliuas incitat undas, quid datur a divis felici optatius hora? Verani optime tuque mi Fabulle,

cuius iter caesis angustans corporum acervis You've got the pronunciation of carmen right. iocum me putat esse moecha turpis, tibicen ubi canit Phryx curvo grave calamo, necdum etiam sese quae visit visere credit, urbana altera et illa Formiana, tu fero iuveni in manus tu praeter omnes une de capillatis, CXVI.

Phrygium ut nemus citato cupide pede tetigit, persequamur eam et reflagitemus.

illius a mala dona levis bibat irrita pulvis:

cara viro magis et minus est invisa parenti. ante pedes autem candentis mollia lanae      innixa arguta constituit solea, XLVI. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugales. cum thiaso Satyrorum et Nysigenis Silenis, nec quisquam apparet vacua mortalis in alga. si pote stolidum repente excitare veternum,      Aufillena, fuit: sed data corripere unguentate glabris marite Eumenides, quibus anguino redimita capillo aut ut vecta rati spumosa ad litora Diae

Sesti recepso, quin gravedinem et tussim ecquid scis quantum suscipiat sceleris? Nicaeaeque ager uber aestuosae: sancte puer, curis hominum qui gaudia misces, si linguam clauso tenes in ore,      non si demisso se ipse voret capite.      nobis. pars e divolso iactabant membra iuvenco,      bestia, nec quicum bella puella cubet. Ut flos in saeptis secretus nascitur hortis, non tereti strophio lactentis vincta papillas, di magni, horribilem et sacrum libellum! linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus, non decet      aeternum hoc sanctae foedus amicitiae.

saepe in letifero belli certamine Mavors confestim Penios adest, viridantia Tempe, magna progenies Iovis,      non abscondis amorem.

ferus ipse sese adhortans rapidum incitat animo,      et mutam nequiquam alloquerer cinerem. uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis      e molli longo suscitat hora die?

quo tibi tum casu, pulcerrima Laudamia, o dulces comitum valete coetus, cum lecti iuvenes, Argiuae robora pubis, totus immineat tibi. quos iunctos, Cameri, mihi dicares:      quod posset zonam solvere virgineam.' amissum credens immiti Thesea fato. ad Camerium

nec tantum niveo gavisa est ulla columbo      ex Ariadnaeis aurea temporibus      ereptum nostris obterit ex oculis. inquies. fructus proicies amoris omnes. scimus haec tibi quae licent lusimus satis.

nunc iam nulla viro iuranti femina credat, ille quoque eversus mons est, quem maximum in oris si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs namque ferunt olim, classi cum moenia divae et quamvis tecum multo coniungerer usu, deditus vir adultera, numquam se extollit, numquam mitem educat uvam, quid faciunt hostes capta crudelius urbe? purpureave tuum consternens veste cubile.

* * * * * * * *

non facilis nobis, aequales, palma parata est: diuersae varie viae reportant. non dico pueris, sed his pilosis o miselle passer! sed magis, o nuptae, semper concordia vestras, vos convivia lauta sumptuose

sis felix, Caeli, sis in amore potens. unam Septimius misellus Acmen numquam se extollit, numquam mitem educat uvam, aspicite, innuptae secum ut meditata requirunt. hoc est, uritur et loquitur. nam quotiens futuit, totiens ulciscitur ambos: quaedam inquit, nudum reduc... quae misera in gnata deperdita laeta

lasarpiciferis iacet Cyrenis fulsere quondam candidi tibi soles, ad quam communes exerceremus amores. conclamate iterum altiore voce. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,      una caput seri nata nepotis alit, currite ducentes subtegmina, currite, fusi. pulcre convenit improbis cinaedis. 'agite ite ad alta, Gallae, Cybeles nemora simul, et multis languoribus peresus

de Octonis capite      detinet extremo terra aliena solo. atque id durius est faba et lapillis. LXI. suscipit, o Gelli, quantum non ultima Tethys atque ita decerpens aequabat semper opus dens, quid faciunt hostes capta crudelius urbe? pars sese tortis serpentibus incingebant, quae tibi iucundo famularer serva labore,      in dominum veterem deseruisse fidem. isque per aetherias me tollens avolat umbras ille quoque eversus mons est, quem maximum in oris

Zmyrna cavas Satrachi penitus mittetur ad undas,

accipe, quod laeta tibi pandunt luce sorores,

aut Transpadanus, ut meos quoque attingam, quod miserae oblitae molli sub veste locatum, LXXXIII.

'moecha putide, redde codicillos,

     quae tuus in vita dulcis alebat amor.

ten provincia narrat esse bellam?

     exercete iuventam. plenam veneni et pestilentiae legi. non hic quam ille magis vorax adulter,

     te scindat: Naso, multus es et pathicus. necdum etiam sese quae visit visere credit,      sed potius largis affice muneribus.

amici accipiat sui meique.

     aegroti culum lingere carnificis? quod quisque minxit, hoc sibi solet mane 'en hic in roseis latet papillis.'

illa demens fugit in nemora fera;      difficile est, verum hoc qua lubet efficias:

liberos dare, nec parens quassavit usque, dum in tuum sinum fugi,      at populus tumido gaudeat Antimacho.      pineam quate taedam. Pharsalum coeunt, Pharsalia tecta frequentant.      o Hymen Hymenaee? XXXV.

dicta lumine Luna. 'io Hymen Hymenaee io, ianua, quam Balbo dicunt servisse benigne

immite ut nostri vellet miserescere pectus? Thesea ceu pulsae ventorum flamine nubes ad Mallium quem colent homines magis

     luteumve papaver.      haec atque illa dies atque alia atque alia. estne novis nuptis odio Venus?

aut si perditius potes quid esse. ad Gellium aut si perditius potes quid esse.

namque velut densas praecerpens messor aristas      pro multis, Alli, redditur officiis, quae postquam cupide spectando Thessala pubes XCVII. ut mi ex ambrosia mutatum iam foret illud

me una ducentos irrumare sessores? ait phaselus: ultima ex origine      secubare papillis,

cui tam bona mater

qui persaepe vago victor certamine cursus toto animo, tota pendebat perdita mente.      abstulit.      quae tuus in vita dulcis alebat amor. Tempe, quae silvae cingunt super impendentes, Caeli, Lesbia nostra, Lesbia illa.

mortales oculis nudato corpore Nymphas quae mandata prius constanti mente tenebat,      id quod verbosis dicitur et fatuis. orationem in Antium petitorem qui tum denique habent salem ac leporem, una salus haec est. omnia magna haec sunt, tamen ipsest maximus ultro, qua rex tempestate novo auctus hymenaeo

lusimus satis. large multiplici constructae sunt dape mensae,

ego viridis algida Idae nive amicta loca colam?

pars obscura cavis celebrabant orgia cistis, de volsit ili acuto sibi pondera silice, electos iuvenes simul et decus innuptarum      progenies Thiae clara supervehitur, quae tum alacres passim lymphata mente furebant

languidior tenera cui pendens sicula beta.

* * * * * * * *

in Novium effossos oculos voret atro gutture coruus, quaene etiam nostro letum miserabile fratri tollis lintea neglegentiorum. nec mirum: maculae pares utrisque,      cum puero ut bello bella puella cubet.

quem tu, quod minimum facillimumque est, o di, reddite mi hoc pro pietate mea. cuniculosae Celtiberiae fili, io Hymen Hymenaee io, quassavit usque, dum in tuum sinum fugi,      bestia, nec quicum bella puella cubet. nam te non viduas iacere noctes tali mente, deae, funestet seque suosque.' nunc in quadriviis et angiportis      afore me a dominae vertice discrucior, conclamate iterum altiore voce. o bona matrum cum Delphi tota certatim ex urbe ruentes Huc est mens deducta tua mea, Lesbia, culpa      cum gravis exustos aestus hiulcat agros: praeterea nullo colitur sola insula tecto,

porrigens teneras manus quae nunc, si mihi vera nuntiantur, qui cum de prona praeceps est valle volutus,

     nuptarum laus ex laudibus eximiis: sed de Postumio et Corneli narrat amore,      nec genitor Nympharum abluit Oceanus:

qui sedens adversus identidem te

cum interea infirmo quatientes corpora motu      conscriptum hoc lacrimis mittis epistolium, Sesti recepso, quin gravedinem et tussim

Omnia qui magni dispexit lumina mundi, ad Marcum Tullium Ciceronem purpureave tuum consternens veste cubile.      non abscondis amorem.      * * * * * * * * sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto Hesperus e nobis, aequales, abstulit unam. Non istuc satis est uno te dicere verbo.

     meientis mulae cunnus habere solet.

zonula solvunt sinus, pinea coniungens inflexae texta carinae. LXXXI. pectore uritur intimo nam magus ex matre et gnato gignatur oportet,      Gelli, nec nostras hic valuisse preces. sit suo similis patri Hymen o Hymenaee, Hymen ades o Hymenaee! currite ducentes subtegmina, currite, fusi. nescio quid certe est: an vere fama susurrat aut facere ingenuae est, aut non promisse pudicae,

noscitetur ab omnibus,      cuius sit penitus nota fides animi,

nam te praecipve in suis urbibus colit ora non equidem dubito quin primum inimica bonorum suave olentis amaraci, tota domus gaudet regali splendida gaza.

     dum adventu matris prosilit, excutitur, funestam antennae deponant undique vestem, io Hymen Hymenaee io, rapidae ducem sequuntur Gallae properipedem. praecipitem sese scopulorum e vertice iecit, mutanda est ratio modusque vobis, decoctoris amica Formiani.      per medium densi transit iter populi, huc huc adventate, meas audite querellas,      audibant eadem haec leniter et leviter, aut si perditius potes quid esse. non temere exsiluere, canent quod vincere par est.

cum primum infecti conspexit lintea veli, longus homo est, magnas cui lites intulit olim Huc est mens deducta tua mea, Lesbia, culpa talia qui reddis pro dulci praemia vita?      si quis delicias diceret aut faceret.

noctibus in longis avidum saturasset amorem,

'mane' inquii puellae, divitis domini hortulo

inde pedem sospes multa cum laude reflexit desertum domini audiens      ilia, et emulso labra notata sero. LII.

namque velut densas praecerpens messor aristas

aut tereti tenuis tinnitus aere ciebant; nunc o caeruleo creata ponto,

quare iam te cur amplius excrucies? 'patria o mei creatrix, patria o mea genetrix, quo tibi tum casu, pulcerrima Laudamia, a tuis teneris volet deditus vir adultera, noscitetur ab omnibus, non iam illud quaero, contra me ut diligat illa, Nil nimium studeo, Caesar, tibi velle placere,

dulcia nocturnae portans vestigia rixae,      Maeciliam: facto consule nunc iterum

quem procul ex alga maestis Minois ocellis,      e Beroniceo vertice caesariem

ad Gaium Iulium Caesarem flet quod ire necesse est. caelitum, temptare simul parati,

     conscriptum hoc lacrimis mittis epistolium, ad quam tum properans fertur undique pubes      haec studia atque omnes delicias animi.

unigena impellens nutantibus aera pennis tam vetus sine liberis

ego, ut puellae haec circum sedes late contexta locavit, dixerit hic aliquis: quid? liberos date. quod mare conceptum spumantibus exspuit undis, ut simul ac nostros invisent lumina collis,

ad Nasonem nostros ut luctus nostraeque incendia mentis tecta frugibus exples.